หนีซูชิ ไปแดกเบอร์เกอร์

NOTE: ต้องขออภัยจริงๆนะครับที่ดองไปนาน เนื่องจากตัวผู้เขียนติดปัญหาเรื่องค่าใช้จ่าย จึงทำให้ไม่ได้ไปเรียนต่ออเมริกาแล้ว เลยตัดสินใจเรียนด้านอนิเมชั่นที่เมืองไทยแทน 

เนื้อหาเลยจะเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย โดยเรื่องการใช้ชีวิตกับสิ่งที่เคยเจอมาในญี่ปุ่นก็จะพูดเหมือนเดิม แต่ก็จะเปลี่ยนจากเทียบกับอเมริกาเป็นไทยแทน (เพราะไม่ได้ไปแล้ว 555...ในเสียงหัวเราะแอบมีคราบน้ำตา) แต่ขอยืนยันว่าจะเล่าไม่ให้น่าเบื่อ ที่ต่างก็อาจเป็นเรื่องการปรับตัวในมหาวิทยาลัยไทยในฐานะเด็กซิ่ว เรื่องการเรียนอะไรหลายๆอย่าง เพราะส่วนตัว ผู้เขียนตั้งใจว่าพอเรียนจบ จะทำงานเก็บเงินสักพักไปเรียนต่อโทด้านอนิเมชั่น แต่อาจเป็นอังกฤษแทน เพราะอเมริกาแพงหูฉี่เลย แต่ของอังกฤษค่าใช้จ่ายดูพอรับได้ เลยคิดจะไปที่นี่แทน

...แต่ใครจะรู้ วันหนึ่งผมอาจได้ไปเรียนอเมริกาก็ได้ ความไม่แน่นอนนี่แหละคือความตลกของชีวิต 

ป.ล. ขอคงชื่อเรื่องเหมือนเดิมแล้วกันนะครับ จะได้ไม่งง และมันดูจิกกัดชีวิตดี...แบบแดกเบอร์เกอร์ที่ไทยอะไรงี้

สวัสดีครับ ทุกท่าน! ผมกาญจน์นะครับ หลังจากที่ได้สมัคร dek-d มาหลายปี และมีความตั้งใจจะเขียนนิยายให้สำเร็จสักเรื่องหนึ่งนั้นได้ประสบความล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง เนื่องจากติดเรียนติดสอบอะไรบ้างก็แล้วแต่ (อ้างไปงั้นแหละ ขี้เกียจทั้งนั้น ไม่นอน ก็หงายพุงมาเปิดเฟซดูคนอื่นเขาทำอะไรกัน) ผมเลยตัดสินใจจะเขียนอะไรใกล้ตัว และไม่ต้องคิดอะไรมาก ไม่ต้องพล็อตเนื้อเรื่องหรือกังวลเรื่องตอนจบ

ก็อาจจะเล่าสลับวนไประหว่างเรื่องที่ญี่ปุ่นกับไทยนะครับ ความจริงน่าจะเริ่มเขียนตั้งแต่ตอนอยู่ญี่ปุ่น เพราะบางช่วงก็ว่างเหลือเกิน แต่เพราะเครียดกับจัดการธุระอะไรหลายๆอย่าง เลยอาจจะทำให้หมดอารมณ์เขียนไปโดยปริยาย

ผมชอบพอกเกตบุ้คที่หลายคนเขียนมากเลย ทั้ง "อังกฤษติดเกาะ" "หนีตามญี่ปุ่น" และเล่มอื่นๆอีกหลายเล่ม เพราะบางเรื่องในสถานการณ์จริงนี่ อาจจะจุกจนขำไม่ออก แต่พอมานึกย้อนกลับไป ก็อาจจะอดขำไม่ได้ ก็เลยคิดว่าไหนๆระหว่างช่วงรอจะไปต่ออเมริกา ก็เขียนเล่าเรื่องประสบการณ์ฮาๆหน่วงๆของตัวเองบ้างดีกว่า เพราะบางทีมุมมองของแต่ละสถานที่ก็อาจจะต่างไปแต่ละบุคคลด้วย

ก็อย่ารอช้าอยู่ไย คลิกอ่านกันเตอะ!

ป.ล. ก็คอมเมนท์ได้น้าครับ แต่อย่ารุนแรงมากน้า คนเขียนน้อยใจง่าย 555